Het is crisis en aangezien we nog steeds deels ons onderkomen hebben in het ziekenhuis, de andere helft van de tijd breng ik door met rennen, vliegen tussen school, kinderdagverblijf, sportclubs en thuis, heb ik heel veel tijd om alles om me heen te overdenken. Vol verbazing heb ik het relaas van een vriendinnetje aangehoord. Ze dacht ik gooi alles te koop op internet. En met alles bedoelde ze ook alles, van rompertjes tot broeken in alle maten, kinderwagen, maxi cosi en nog veel meer. In de huidige tijd denk je, dat ben je binnen no time kwijt. Maar nee, niemand wil het hebben. De maxi cosi kan ik nog inkomen, maar als je het niet breed hebt is het verschil tussen tien euro of over de honderd euro toch wel relevant. De kinderwagen was nog erger. Ze wilde kinderwagen wel kwijt voor een mooi bedrag van 125 euro. De jongedame die kwam kijken stoorde zich enorm aan de krasjes op de wielen. Ze ging liever een nieuwe halen voor het astronomische bedrag van zeshonderdvijftig euro. Kom op mensen, is dit nu crisis.
Een romper, even simpel uitgelegd, is gewoon ondergoed voor je baby. Voor minder dan één euro per romper waren jullie tot de leeftijd van twaalf maanden klaar. Allemaal keurig gewassen, gestreken, zonder vlekken. Hoe apart is dat.
De babymaffia viert hoogtijdagen en iedereen klaagt hoe zwaar het allemaal is. Moeten we niet eens bij onszelf te raden gaan voor we het huidige kabinet weerde schuld in de schoenen schuiven. Alles bij elkaar had dit een besparing van ongeveer tweeduizend euro opgeleverd. Dat is meer dan het modaal netto inkomen per maand. Bizar toch....
