Dood

Gaat oma dood? Het wordt stil aan tafel. Ja, zeg jij het maar. We kijken elkaar een beetje ongemakkelijk aan.

Ik hoor mezelf zeggen, ja oma gaat dood, maar niet nu. We gaan allemaal dood, jij, mama, papa, de koe die nu biefstuk is op je bord.

Een trillend lipje en waterige blauwe oogjes zijn het gevolg. Te ver, dit was natuurlijk weer net iets te veel voor mijn vierjarige blonde surfgod. Snikkend vliegt hij van z'n stoel naar de gang. Hoe gaan we dit oplossen. Sophie, zes jaar zit een beetje ongemakkelijk te schuiven op haar stoel. "Bij oma gaat iedereen dood" , komt er uit. De meneer is ook dood. Gezellig is het al niet meer. Gelukkig zit de jongste nog vrolijk alle rijst over de tafel uit te smeren. Waren we allemaal nog maar anderhalf. Maakt het leven een stuk makkelijker.

Eindelijk, zeven uur, iedereen naar bed en de hele avond voor ons. Was nog even lastig. Dood is niet zomaar even van tafel. Gelukkig is er simpele tv, gewoon verstand op nul en hangen maar. Allerlei gedachten vliegen door mijn hoofd. Doen we het wel goed, moeten we niet iets. Praten, vrienden uitnodigen, werken. Is dit het nou? Nou ja, genoeg te doen, ik zie de stapel was midden in de kamer steeds groter worden. Het lijkt wel of er geen eind aan komt. Kop thee dan maar. Misschien hebben ze nog tips. Pak een tijdschrift, 'mama', for all fabulous mams. Het klinkt veelbelovend, maar in the end betekent het dat je zwaar depressief op de bank zit. Al die moeders blijken alles te kunnen wat jij niet voor elkaar krijgt. Een enerverend leven, zes kids, een figuur waar zelfs elke zestienjarige jaloers op is, een gestyled huis, leuke baan, een seksleven waar de spetters vanaf vliegen en honderdduizend leuke vrienden. Zit ik dan met m'n kop thee simpele tv te kijken.