Mijn definitie van Moederdag is niet geheel gelijk aan die van mijn kinderen. Half drie, en nee niet in in de middag,besluit Floris dat het genoeg is geweest en begint te krijsen. Ik wacht tot Pieter opstaat. Het is tenslotte moederdag. Maar dat gaat niet gebeuren. Mees begint te hoesten en spuugt zijn hele bed onder. Mijn dag is goed begonnen! Twee uur later, drie bedden schoner, slapen ze eindelijk weer en staan 3 en 4 met een vreselijk zoet gedichtje op bed te springen. Ik besluit dat het tijd is voor tv, kan ik nog even mijn ogen sluiten.
Lees snel teletekst. Nog steeds geen spoor van de twee broertjes. Moederdag krijgt ineens een andere lading. Voel mijn ogen langzaam vollopen. Mijn hart breekt, wat ben ik gelukkig met mijn vier draakjes. Hoewel ik soms vloekend zes keer per nacht op sta, ze met liefde achter het behang plak wanneer ze mijn pas geschilderde muur met wasco decoreren, tijdens het diner mijn kookkunst niet waarderen, ruzie maken om een auto terwijl er wel vijftig liggen, altijd synchroon moeten plassen en dan dus ruzie maken om de wc.
Even schiet het door mijn hoofd hoe het zonder ze zou zijn. Ik weet het niet eens meer, realiseer ik me. Uitslapen heb ik dik zeven jaar geleden voor het laatst gedaan. Zelf wanneer ik een weekeinde weg ben sta ik om half zeven naast mijn bed. Pepijn kust de tranen van mijn gezicht. 'Bah, dat is zuur', klinkt uit zijn mond. Sophie vraagt waarom ik huil. Wil haar niet wijzer maken dan dat ze al is en besluit met dat ik zo blij ben met al die mooie knutsels.
Later op de dag zit Sophie huilend op de bank. Tussen de lange uithalen door begrijp ik dat ze het zo erg vind voor de mama van de twee jongetjes. Ze moet toch ook cadeautjes krijgen en een dikke knuffel. Intens verdrietig hangt ze in mijn armen.
En ik, ik huil met haar mee. Waarom? Eigenlijk om alle moeders zonder kind, de kindjes zonder moeder en vooral omdat ik zoveel van ze houd!
Mooi!!
BeantwoordenVerwijderenMooi en wat een lieve dochter zeg....
BeantwoordenVerwijderen