Siem 2.0

Siem mag naar huis. Na maanden heen en weer rennen tussen ziekenhuis en thuis, voelt het als eindelijk rust. Even logisch nadenken weten we best dat dat zeker niet het geval zal zijn. Na overleg met de arts en alle lieve verpleegkundigen staan we er honderd procent achter. We durven het aan, samen met de lieve mensen van kinderthuiszorg. Donderdag is de grote dag en vandaag was de grote regeldag. Heel lijstje afgewerkt, thuiszorg done, apotheek done. En nu moet het grote genieten dan eindelijk beginnen. Vanmiddag kwam de apotheek. Pieter besloot terplekke dat we zeker een extra koelkast nodig hebben. Dus ook direct geregeld. Sophie en Pepijn zijn jaloers, Siem heeft gewoon zijn eigen koelkastje gekregen. Iedereen in huis is een beetje van slag, na het goede nieuws. Alsof we weer een week voor zijn geboorte zijn. Ook ik ben van vandaag alle emoties even langs gelopen. Bang dat we niet goed voor hem kunnen zorgen, blij dat hij naar huis mag, boos over de afgelopen maanden, verdrietig na het gesprekje met de immunoloog dat we voorlopig nog aan het infuus blijven, opgelucht na alle lieve woorden van de mevrouw van de kinderthuiszorg, ontroerd door de tranen van Sophie en Pepijn. Zo blij zijn ze zelfs niet bij zijn geboorte geweest.

En wat zijn we dankbaar dat kleine Siem nog leeft. Wat is het vaak kantje boord geweest. En we weten het wel, we zijn er nog lang niet. Hij is nog zo kwetsbaar en klein. Elk virus kan grote gevolgen hebben. De strijd gaat verder en samen gaan we het redden!