Boterham express

Nieuwe dag nieuwe kansen. Gelukkig is zoonlief weer in een opperbest humeur. Om half zes klinkt het al om bekende "papaaaa, ik heb gepoept". Naast me hoor ik gegrom. Hij roept echt papa, zeker geen mama. Ik blijf liggen en doe alsof ik hem niet hoor. Langzaam hoor ik gegrom over gaan in geschuif in het bed. Altijd fijn om half zes. De drie R's voeren ze overal in door.

Stipt zeven uur, zit iedereen gedoucht en wel aan het ontbijt. Heb het idee dat ik elke ochtend tegen zes uur in de intercity van Haarlem naar Maastricht stap. Wanneer ik per ongeluk afwijk van de standaard taak, haren kammen, vlechten maken, schoenen aan doen, loop ik gegarandeerd manlief in de weg. Hele structuur weg. Plus op de koop toe iedereen een pesthumeur. 

Ja Pepijn, papa smeert de boterhammen. Ga zitten. Ja papa werkt bij de boterhammenexpress. Rustig zit hij tegenover me. En blijft smeren, en smeren. Eten Pepijn, je moet zo naar school. Ja het is een lange dag, ja je krijgt twee broodtrommels mee. Nee je krijgt geen koek. Ik voel me echt extreem slecht. Gruitschool is een nieuw begrip hier in huis. Gruit is groente en fruit en de afspraak op school is dat woensdag en vrijdag gruitdagen zijn. Dan mag er geen koek mee de school in. Ik zag mijn kans schoon en heb van alle dagen gruitdagen gemaakt. Wat niet weet wat niet deert dacht ik nuchter. Maar ja zelfs kleuters net een week of twee op school, begrijpen de speciale weekstructuur. Korte dagen is fruit en lange dagen koek. Hij is ook niet dom en ziet iedere lange schooldag sultana's, evergreens en andere rotzooi naar binnen geschoven worden door zijn nieuw verworven matties. Elke dag gewoon weer de strijd aan gaan, hou ik me zelf voor. Eens komt de dag dat hij uit zichzelf zegt, mama ik neem wel druifjes mee.

God zij dank, tien over acht, iedereen zit in de auto. Laatste check, rugzakken, jassen, mutsen, wanten, gymspullen en vier kinderen. Nog tien minuten en dan zijn we op school. Weer gered.