Been there. Done that!

Been there. Done that! Ga er maar vanuit dat mijn kraamhulp dat dacht toen ze na twee uur het huis uit holde. Het geweldige excuus was de oh zo zielige jonge moeder, net bevallen van haar eerste kindje. Ook nog een keizersnede en dan die borstvoeding. Ja het was verschrikkelijk zielig. Voor ik het goed en wel allemaal op een rijtje had stond ze buiten en vloog ze de hoek om. 

Enigszins beteuterd stond ik daar. Siem, een dag oud op mijn arm, Floris in de box, Mees rende door het huis en Pepijn en Sophie maakte ruzie om een of ander afzichtelijk popje. Misschien was dat het wel niet. Misschien wilde ze gewoon dit gezin ontvluchten. Misschien was dit wel haar grootste nachtmerrie. Wordt je kraamhulp, leuk met van die pasgeboren roze wolkjes, al je wijsheid mogen uitdragen aan van die nieuwbakken moeders, die alles van je aannemen. Tja hormonen denk je later. Stap je 's morgens bij een gezin binnen, redelijk onvoorbereid, zitten vier van die blagen je vanaf de bank aan te staren. En dan hadden we het haar ook nog makkelijk gemaakt. Het was half acht en iedereen zat al fris gewassen op de bank. Allemaal ontbeten, tandjes gepoetst. Ze waren er helemaal klaar voor. Hadden energie voor tien. Dus kom maar op, zou je zeggen.

Zal wel niet helemaal haar idee van kraamhulp zijn geweest toen ze daar, gezien haar leeftijd, nog niet zo lang geleden voor koos. Nu was het half tien en stond ik daar alleen met mijn vijf liefdes. Pieter was gaan werken, die dacht, ik neem over een dag of acht wel vrij, als (zijn bewoording) die kraammuts de deur weer uit is. Geef hem ongelijk. Eerst maar koffie en dan plan de campagne besprak ik met Sophie. 

De dag is inmiddels al voorbij. Iedereen ligt in bed en ik heb er nog eens goed over nagedacht. Vandaag hebben we dat toch maar mooi met z'n zesjes gedaan. Als ze morgen weer komt dan kan ze direct rechtsomkeer maken. Zonder die overgewaardeerde kraamhulp redden wij het ook wel!