Vanmorgen stapte hij parmantig de school binnen. Mijn kleine blonde surfgod gaat naar groep drie. Vanaf het ontbijt was hij er maar druk mee. Ging hij gymen, had hij wel een tas, vergat ik zijn broodtrommel niet, kon hij vanmiddag nou rekenen en schrijven. Lezen hoefde hij niet te leren, dat kan ik al lang hoor. Geduldig somde ik op. Nee Pepijn geen gym, tas is er, broodtrommel ook en je kan niet in een dag alles leren. Oké, klonk er droog en hij at rustig verder.
Zes en half uur later haal ik ze van school. Pepijn rent op me af. Ik wil nog vragen hoe het is geweest. Te laat. Enige mededeling die volgt is dat hij gaat spelen met zijn beste vriend. Alles is al geregeld roept hij nog. Er kan nog net een kus vanaf. Sophie rent op me af. Blij kijk ik haar aan en voel me enorm gelukkig door al dit enthousiasme. Keihard rent ze langs me naar haar vriendinnetje. Ik word nageroepen, of ik maar even haar pianoboeken naar Lies kom brengen als ik toch Pepijn op ga halen. Een dag school en ik ben al weer een veredelde taxi chauffeur.
Pepijn is om half zes, helemaal afgedraaid. Huilend ligt hij in zijn bed. Na samen een paar bladzijden in zijn boek gelezen te hebben, komt het hele verhaal er uit. Hij is uitermate teleurgesteld. Hij kan helemaal niet rekenen, lezen en schrijven. In zijn kleine koppie had hij het zich heel anders voorgesteld. En de meester is ook helemaal niet aardig. Zijn juffie van vorig jaar was veel liever, maar ook dat viel vandaag tegen. Halverwege de dag was hij stiekem terug gegaan naar zijn lieve juffie en ze had hem zo terug gestuurd naar zijn nieuwe klas. Zijn kleine lijfje schokt tegen me aan. Hortend komt er uit dat hij nooit meer gaat. Groep drie is stom.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten