Wandelen

We gaan wandelen, Siem mag mee van de vriendelijke Co-assistent. Ik vraag vertwijfeld of ze dit ook besproken heeft met de grote baas. Ze knikt en ik kan niet wachten tot hij klaar is om te gaan. Thuis is het enthousiasme minder groot. Blij roep ik jassen en laarzen aan. Starend naar een of ander stom kinderprogramma, zijn ze niet voor uit te branden. 'Waar gaan we naar toe? Moeten we naar de super?' nee, allemaal niet, we gaan gewoon een stukje wandelen. 'Waar heen dan?' Na een kwartier is eindelijk iedereen klaar om te gaan. Nu nog alles in de auto. Nog niet eerder met z'n zevenen op pad geweest, dus dat is niet zo een, twee, drie gepiept. Weer een kwartier later kunnen we eindelijk richting bos. 

Wandelen is een ruim begrip. Volgens de Dikke van Dale is wandelen, lopen voor de ontspanning. Zeker nog nooit met vijf kinderen onder de acht gewandeld. Ontspanning ver te zoeken. Pepijn,loop niet midden op het pad, er zijn nog meer mensen. Sophie geen bloemen plukken, daar plassen ook honden. Gadver, nu moet ik echt m'n handen wassen, roept ze uit. Tja, lieverd beetje lastig nu! Nee Mees, dat is geen tak, die kun je niet meenemen. En zo weet ik er nog wel honderd. Tien minuten lopen en de eerste vragen komen. 'Wanneer gaan we koffie drinken?' Eigen schuld, we zijn nu eenmaal meer van het koffie drinken dan van het wandelen. Maar het leek zo leuk, ravotten in het bos, urenlang rennen, paddestoelen kijken, klimmen en klauteren. Klinkt zo ook heel leuk. Als je de Oerrr kaarten van natuurmonumenten leest lijkt het allemaal geweldig. Eigenlijk is koffie ook wel een goed idee. Maar nee, dit keer hou ik vol. We gingen wandelen en zullen dan ook wandelen.

Nog geen kwartier later ben ik bekeerd. Koffie, is het enige waar ik nog aan kan denken. Mees staat stampvoetend midden in het bos te krijsen dat hij daar blijft staan. Ik ploeter achter hem aan met een enorme tweelingwagen, met daarin twee krijsende kinderen. En die vreselijk, aardige verkoopster bij de Prenatal zei nog dat deze echt heel handig was. Ja mooi staan zijn in de winkel, maar als je er in het bos mee achter drie kinderen aan moet rennen is het een onding.

Uitgeteld plof ik neer. Floris en Siem slapen eindelijk en de rest zie ik nog net de speeltuin in rennen. Ik kijk Pieter aan en bestel een twee dubbele koffie verkeerd en voel de rust op me neer dalen. Zou dit dan de definitie van wandelen zijn.