Mazelen 2.0

Op het moment dat je iets schrijft over mazelen in de huidige tijd, is het te verwachten dat er veel reacties op komen. Siem is nog heel jong en dat hij mazelen kreeg is domweg pech. Natuurlijk ben ik boos. Boos op het feit dat er een simpel vaccin is, waar niet door iedereen gebruik van wordt gemaakt. Wanneer de vaccinatiegraad in onze omgeving hoger was geweest, was de kans op een uitbraak in eerste instantie niet zo groot geweest. In dat geval was de kans dat Siem ziek was geworden minimaal geweest.

Positieve, maar zeker ook negatieve reacties zijn nodig om een discussie in gang te zetten. Echter dan moet het wel over het issue gaan. Het gaat mij er niet om dat iedereen domweg zijn of haar kind moet vaccineren. Belangrijk is dat een ieder er over na denkt en de voors en tegens tegen elkaar afweegt.

Geloof is daar een voorbeeld van. Toevallig is dat hier in de regio van grote invloed op de vaccinatiegraad. Echter is dat zeker niet de enige reden om niet te vaccineren. Antroposofische achtergrond kan ook een reden zijn. Daarnaast zijn er vast nog een tiental al dan niet gegronde redenen.

Reacties met alle goedbedoelde adviezen, twijfel over incubatietijd en dergelijke, daar heb ik me voor afgesloten. Half Nederland is ineens arts en weet het beter. Ik kan het met bepaalde reacties niet eens zijn. Maar ik kan wel begrip opbrengen voor de keus die iemand maakt. Zelfs in de huidige situatie kan ik dat begrip opbrengen. Je denkt er over na en komt dan tot een weloverwogen besluit. Dat verdient respect. 

Toch ben ik van mening dat in de discussies rond vaccinatie het in eerste instantie gaat om het eigen kind. De omgeving wordt hier te weinig in betrokken. We wonen in dichtbevolkt land. Ook maken we gebruik van kinderopvang en het huidige schoolsysteem. Dat maakt dat we als we de keus maken voor niet vaccineren wij ook anderen daar direct in betrekken.

In dit geval is het mijn kleine uk. Wij zijn zeker niet een uitzondering. En natuurlijk ben ik aangevallen om mijn column. Niet alleen via Twitter en forums, maar ook gewoon op het schoolplein, in de supermarkt. Soms doet het pijn, vooral wanneer beschuldigingen via de kinderen kenbaar worden gemaakt. Nu er op school een echte discussie op gang komt, ben ik blij dat ik alles heb aangehoord en over me heen heb laten komen. Nu iedereen zijn emotie kwijt is kan er een echt gesprek plaats vinden.

Siem knapt wel op, weten we inmiddels. Hij is er nog lang niet. Zijn gehoor aan een oor is zwaar beschadigd, dat wordt niet meer beter. Maar met een oor kom je er ook. Zijn longen hebben een behoorlijke klap gehad en dat herstelt langzaam. Wat hier op lange termijn merkbaar van blijft is afwachten. Voor nu is het een kwestie van aansterken. Het gaat met vallen en op staan. Een stap vooruit en vervolgens gooit een infectie door de echt noodzakelijke centrale lijn weer roet in eten. Keihard drie stappen terug moeten doen. Er komt een dag dat alles klopt en hij mee naar huis mag!