Lang geleden wat geschreven. Soms heeft het tijd nodig. Siem blijft kwakkelen. We zitten in de achtbaan die ons van virus en bacterie naar virus en bacterie brengt. Onze ziektekostenverzekering hebben we er voor de komende dertig jaar al uit gehaald. Elke keer verbaas je ons weer, kom je weer iets sterker uit de strijd die je voert. We helpen je, maar je doet het alleen. We knuffelen, troosten je. We houden van je. Hoe kan het ook anders met je stralende lach en je altijd goede humeur. Inmiddels zijn we gewend aan ons nieuwe leven met de kinderthuiszorg in huis. We weten niet meer beter en ik vermoed dat we tegen de tijd van het afscheid nemen van al die lieve mensen, het ondanks dat ik ze af en toe vervloek als ze weer om 6 uur 's morgens binnen stappen, we ze enorm ga missen.
Voorlopig is het nog lang niet zo ver. Lieve mensen van de kinderthuiszorg, zonder jullie zaten we nu nog maanden in het ziekenhuis. Mede door jullie zijn we een beetje een normaal gezin....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten