Nachtwacht

Obama gaat naar de nachtwacht in het Rijksmuseum. Bij mij roept het woord nachtwacht tegenwoordig andere associaties op. Voor het tijdperk kinderen was ik er van overtuigd dat een normaal mens ongeveer acht uur slaap nodig heeft. Nu weet ik wel beter. Sinds de geboorte van nummero uno heb ik niet meer uitgeslapen. Destijds kon ik ook rustig laat naar bed gaan. Inmiddels kan ik me de nacht niet heugen dat ik aan een stuk geslapen heb. Van de vijf is er altijd wel iemand die denkt, drie uur is best een mooie tijd. Er zijn dagen dat ik om acht uur denk, zal ik maar gaan slapen. En dat doe ik dan ook, vooral met het idee, dan kan ik misschien wel zeven uur achter elkaar slapen. Ijdele hoop, alsof ze het voelen, begint de eerste meestal om half twaalf te spoken. 

Vind ik het erg. Nee, absoluut niet. Elke nacht is een feestje, elke nacht is anders. Mijn 'Nachtwacht' hangt niet statisch aan een muur en wisselt elke nacht van gedaante. Soms is het verdrietig, soms opgewekt en altijd een feestje. Inmiddels heb ik wallen tot op mijn knieën (en nee, ook Touche Eclat van Yves Saint Laurent, het wondermiddel is al lang niet meer genoeg), maar president Obama, mijn interactieve nachtwacht is pas echt de moeite waard.